Kahramanmaraş merkezli 11 ili etkileyen asrın felaketinde yaralar sarılıyor. 04.17’te meydana gelen zelzele felaketinden 13 dakika sonra haber alarak bölgeye hareket eden Zonguldak Ulusal Medikal Kurtarma Takımı (UMKE), Kahramanmaraş ve Hatay’daki çalışmalarını anlattı. Bölgeye 40 kişilik takımla gittiklerini anlatan Zonguldak UMKE Ünitesi Sorumlusu Hülya Özoğlu, 8 saat sonra kurtarılan Kumsal’ı unutamıyor.
“Sabah 04.30 üzere haberi öğrendiğimizde çabucak birinci grup olarak Hatay’a çıkış yaptık. Yolda Bakanlığın talimatıyla Kahramanmaraş’a yönlendirildik. Birinci 5 kişilik grup oradaydık. Ebrar Sitesi’nde görevlendirildik. Orada çalışmaya başladık. Birinci gittiğimizde enkaz altında çok fazla yardım bekleyen insan vardı. Elimizden geldiğince ulaşmaya çalıştık. Birinci akşamüzeri saat 20.00 sıralarında 4 yaşındaki Kumsal’a canlı ulaştık. 7-8 saatlik müdahale sonrasında çok şükür canlı ulaşabildik. Enkazın altında Kumsal’ı motive etmek moral olabilmek için kendisiyle konuştuk. Benim de Kumsal yaşlarında iki çocuğum var. Biraz da annelik içgüdüsüyle hareket ettim. Bebek alacağımı söyledim. Kendisiyle hala görüşüyoruz. Parka götüreceğimi söyledim. Uzun bir müddet sürdüğü için susamıştı. Su vermemiz mümkün değildi. Islak pamukla dudağını ıslatmıştık. Kumsal beni çok etkiledi. Ortamızda duygusal bir bağ oluştu. Çok şükür sağ kurtardık. Elini bırakmadık. Yaklaşık 5 günlük süreçte Kahramanmaraş’ta Ebrar Sitesi’nde vazife aldık. Çok fazla beşere müdahale ettik. Çok şükür fazlaca canlı olarak çıkardığımız aileler oldu. Aileler, çocuklar. O psikolojiyi atlatmak çok güç. Orada olmak da çok sıkıntı. Kuvvetli bir süreçti. 18-19 gün içerisinde Kahramanmaraş ve Hatay’da etkin misyon aldım. Bu müddette 40 kişi görevlendirdik. Takımımla birlikte gittik. Zonguldak’a geri döndüm. Hüzünlerle, acılarla, anılarla geri döndük. İnşallah bir daha olmaz, göstermez fakat biz de tekrar hazırlıklarımızı yapıp hazır bir formda bekleyeceğiz.”
Kastamonu’nun Bozkurt ilçesinde yaşanan sel afeti, Amasra’daki grizu faciasında vazife aldığını anlatan UMKE Gönüllüsü Sıhhat Teknikeri Selahattin Bayraktar, “Deprem felaketi üçüncü büyük afetimdi” diye konuştu.
Enkaz altlarında canlı çıkartabilmek için adeta vakitle yarıştıklarını anlatan Bayraktar, “Kastamonu Bozkurt seliyle başlamıştı birinci afetim. Daha sonra Amasra grizu faciasındaydık. Bu afet değişik bir şey. Anlatılmaz orada çok farklı hisler vardı. Farklı acılar vardı, hüzünler vardı. Hem sevinçler hem hüzünler bir ortada olanlar vardı. Canlı kurtardıklarımızdan Hazal vardı. Su vermek istediler. Muayene olmadığını söyledi. Soner Beyefendi vardı, kızıyla bir arada çıkarttık. Birebir enkazdan sağ olarak anne-kız, baba-kız çıkarttık. Sayı olarak oldukça müdahale ettiğimiz vardı. Saymadık, direkt nakillerini gerçekleştirmek için uğraştık. Bir yandan girdiğimiz enkazlardan yıkılma ihtimali vardı. Enkazların yanı başında yıkılmayan binalar vardı. Artçılarda onların da yıkılma ihtimali vardı. Bir aile vardı karı koca sağlıkçı. Gece 4’te çalışmalara başlandı. Sabah 9 üzere çıkarttık. Ortadan 15 dakika geçti. Sonra oranın göçtüğü haberini aldık. Ucuz yırttık. Arkadaşlarımız ucuz kurtuldu. İçeride UMKE ve İstanbul İtfaiyesinden arkadaşlarımız vardı. Vakitle yarıştık. Ben 15 gün kaldım. Oradan kopamıyorsun. Biraz daha kalmak istedik. Şu anda olağan misyon yerlerimize döndük” halinde konuştu.
İki yıllık UMKE Gönüllüsü Anestezi Teknikeri Buse Günaydın, yabancı ülkenin gruplarıyla canlı çıktığında birebir lisanı konuşamamalarına karşın birbirlerine sarılarak sevindiklerini anlattı. Kahramanmaraş’ın sokaklarını navigasyonsuz dolaşabildiğini, kentin artık meskeni üzere olduğunu söyleyen Günaydın, kelamlarına şöyle devam etti:
“Olabildiğince haydi bir can daha çıkartabilelim diye çok uğraş sarf ettik. En unutamadığımız anlardan biri İbranice konuşan öbür bir ülkenin grubuyla bir canlıyı çıkarttığımızda sarılmamızdı. Tıpkı lisanı konuşamıyorken bile birebir gaye uğruna orada çalışmak bizim için çok minnet duyulası bir şeydi. Kahramanmaraş artık benim konutum üzere oldu. Navigasyonsuz artık bir yerlere gidebilmeye başladık. Gelen tüm ihbarları değerlendirdik. Bizim için çok özeldi. Yaşadıklarımızın tanımı yok fakat güzel ki gitmişim. Dönmek de istemedik. Bakanlığın bütün görevlendirmelerine istekli olduk. İstirahate çekilmemizi söylediler. Oradayken yorgunluğumuzun farkına bile varmıyorduk. Günlerce uyumadık. Otomobilde oturarak dinlendik. Birisi gelip camı tıklayınca çabucak gidiyorduk. Gün, saat hiç fark etmedik bile. Altıncı gün çıkarttığımız teyze vardı. Ecir Kapısı Derneği takımıyla ’Hadi çıkartalım, teyze yaşıyor’ diye gayret verdik. Teyze çıktığında birbirimize sarılıp ağladık.”
Yaşadıklarını his dolu anlarla anlatan 14 yıllık UMKE Gönüllüsü Sıhhat Memuru Ahmet Tekin Şapçı, enkazdan 6 gün sonra sağ çıkan bir bayanın “Bugün pazartesi mi?” diye sorduğunu şu hislerle anlattı:
“Kahramanmaş’a ulaştığımızda birinci grup UMKE grubu olarak Zonguldak grubuydu. Çok insanlara yararlı olduk. Çok yaralılar çıkarttık. Çıkartılan teyze ’Günlerden bugün pazartesi mi?’ diye sordu. Altıncı gün olmuş. Enkazın altında pazartesi gününü sordu. Çok sıkıntı bir durumdu. Rabbim inşallah bir daha yaşatmaz.”
Cerrahi Hemşiresi UMKE Gönüllüsü Ebru Ağdak da, 2016 yılından bu yana istekli olarak misyon aldığını anlattı. Zelzele bölgesine vardıklarında adeta mahşer yerindeymiş üzere hissettiğini anlatan Ağdak, “Görevlendirmemiz olduktan sonra o sesler ortasında ’Kimi çıkartabiliriz?’ fikri vardı. Yanımızda bulunan arama kurtarma takımları rastgele birine ulaştığında o insanlara açtığımız damar yolları, yanlarına gidip yüzünü sevebilmemiz. Kimilerinin yanlarına gidip yalnızca eks diyebilmemiz için demir üzere bedenlerine dokunduğumuzda hissettiğimiz şey. Çok hoş şeyler de oldu. Küçük bebeklerimiz canlı çıktı. Beni en çok şaşırtan o bebeklerin nasıl bu kadar habersiz hayatta kalabilmeleriydi. Çıktıklarında korkmak yerine sakin çıkan bebeklerimiz oldu. Damar yolu açtığımızda ağlayacak olan bebeklerin halleri, her şey çok farklıydı” tabirlerini kullandı.
Annesinin sütü gelmediği için emziremediği 28 günlük bebeğini, enkaz altında emzirdiğini anlatan Ağdak, “28 günlük bebek vardı. Annesi olağanda emziremediğini söyledi. Enkaz altında sütünün geldiğini söyledi bize. Yani biz oradaki beşerlerle bir olduk. İç içe olduk. Herkes elinden geldiğince çok çalıştı. Daha neler yapabilirdik bilmiyorum lakin elimizden geleni yaptık. Çıkan bir kızımız vardı. Ecrin, çıktıktan sonra ’İçeride biraz çıldırdım ama’ diye karşılık vermişti. O sevinçle sarıldık. Hepimiz tanımadığımız insanlara sarıldık. Tahminen yolda görsek birbirimizden haberimiz yok. En çok etkilendiklerimizden birisi halkın bize su getiriyor olmasıydı. Bu çok üzücü bir şey aslında. Zira bizim onlara yardım etmemiz gerekirken onlar bizim iş yapabilmemiz için iş yükümüz hafifletmeye çalıştılar. Bu türlü bir şeyi unutabilir miyiz, bilmiyorum” sözlerine yer verdi.
15 yaşındaki gencin kurtarılma çalışmaları sırasında sarsıntıya yakalandığını anlatan Ağdak, “Bir çocuğumuz 15 yaşındaydı. Ailesinden hiç kimse kalmadı. Onu çıkardığımızda ben damar yolu için enkaza girmiştim. O ortada sarsıntı olmuştu. Elini bırakıp çıkabilmek imkansızdı. Zelzele oluyor, biz de ölebiliriz. Tahminen bunu yapmamamız gerekiyor ancak yaptık. Çok da memnunum aslında. O bana sohbet ederken Fenerbahçeli olduğunu söyledi. Ben de koyu Galatasaraylı olduğumu söyleyip ’O vakit damar yolunu açamam’ dedim. Durup ’Bir hafta senin için kelam Galatasaraylıyım’ dedi. Biz elimizden geldiğince herkese dokunduk. Düzmece ihbarlar geldi. Onlarla da uğraştık. Açlık, susuzluk bunlar en son aklımıza gelen şeylerdi. İnsan sıcak yediği yemekten utanır mı? Biz bu hale geldik. Tahminen de hala öyleyiz. Orta ara aklımıza gelecek. Unutmayacağız. Ülkemize hakikaten çok geçmiş olsun. Allah bir daha hiçbirimizi bu türlü bir şey ile sınamasın” açıklamalarında bulundu.